δορκαλίδες ὄργανόν ἐστι κολαστικόν τε η μάστιγες αἱ ἀπὸΏ ἱμάντων δορκάδων

Grammatical information: f.

Meaning: `a kind of deer, roe, gazelle' (Hdt. 7, 69).

Derivatives: Other forms: δόρξ (Call.; acc. δόρκᾱ̆ν E. H. F. 376 [lyr.]; δόρκα Dindorf), δόρκος (Dsc.), δόρκων (LXX); also ζορκάς (Hdt. 4, 192), ζόρξ (Call.); ἴορκος (Opp.), ἴορκες, ἴυρκες (H.). - Diminutives: δορκάδιον (LXX, Delos III^a), also a plant (André, Notes lexicogr. botanique s.v.); δορκαλίς (Call.; on - αλ-ιδ- Chantr. Form. 251f., 344); δορκαλῖδες `dies from the bones of..' (Herod.; on -ῑδ- s. Chantraine 346f.); δορκαλίδες ὄργανόν ἐστι κολαστικόν τε η μάστιγες αἱ ἀπὸΏ ἱμάντων δορκάδων Suidas; δορκάδε(ι)ος `made from the bones of..' ( ἀστράγαλος, Thphr., inscr., pap.; s. Schmid -εος und -ειος 52), δόρκειος (Theognost.), δόρκιος (Edict. Diocl.). - PN Δορκεύς etc., s. Boßhardt Die Nomina auf - ευς 130.

Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] Celt.

Etymology: Built like κεμάς etc., δορκάς, like δόρκος and δόρκων was derived from the root noun δόρξ. If we start from the forms with ζ-, the word agrees with a Celtic word for `roe', Corn. yorch, Bret. iourc'h `roe', Welsh iwrch `caprea mas', IE *i̯ork-o-. The δ-forms perh. folketymological after δέρκομαι. ἴορκος etc. may be Celtic (Galatic) LW [loanword]. - Sommer Lautst. 147f.

Page in Frisk: 1,410